از آلومینیوم برای ساختن همه چیز از دوچرخه گرفته تا سفینه فضایی استفاده می شود. این فلز مردم را قادر می سازد با سرعت های شکسته ، اقیانوس های عبور ، پرواز از طریق آسمان و حتی زمین را ترک کنند. حمل و نقل همچنین بیشترین آلومینیوم را مصرف می کند و 27 ٪ از کل مصرف را به خود اختصاص می دهد. سازندگان سهام نورد در حال یافتن طرح های سبک وزن و تولید متناسب هستند و برای پروفایل های ساختاری و اجزای بیرونی یا داخلی استفاده می کنند. اتومبیل آلومینیومی به تولید کنندگان این امکان را می دهد تا یک سوم وزن را در مقایسه با اتومبیل های فولادی اصلاح کنند. در سیستم های حمل و نقل سریع و حومه ای که در آن قطارها مجبور به توقف زیادی هستند ، پس انداز قابل توجهی را می توان به دست آورد زیرا انرژی کمتری برای شتاب و ترمز با اتومبیل های آلومینیومی لازم است. علاوه بر این ، اتومبیل های آلومینیومی تولید و حاوی قطعات قابل توجهی کمتر هستند. در همین حال ، آلومینیوم در وسایل نقلیه ایمنی را بهبود می بخشد زیرا هم سبک و هم قوی است. آلومینیوم با اجازه اکستروژن های توخالی (به جای طراحی ورق معمولی دو پوسته) اتصالات را از بین می برد ، که باعث افزایش استحکام و ایمنی کلی می شود. آلومینیوم به دلیل پایین بودن مرکز ثقل و جرم پایین ، باعث بهبود نگه داشتن جاده می شود ، انرژی را در حین تصادف جذب می کند و مسافت ترمز را کوتاه می کند. در سیستم های راه آهن از راه دور ، آلومینیوم به طور گسترده ای در سیستم های ریلی با سرعت بالا استفاده می شود ، که در دهه 1980 به صورت گسترده معرفی شد. قطارهای با سرعت بالا می توانند به سرعت 360 کیلومتر در ساعت و بیشتر برسند. فن آوری های جدید ریلی با سرعت بالا سرعت بیش از 600 کیلومتر در ساعت را نوید می دهند.
آلیاژ آلومینیوم یکی از اصلی ترین مواد مورد استفاده در ساخت اجساد ماشین است که با داشتن: + طرف بدن (دیوارهای جانبی) + پانل های سقف و کف + ریل های کانت ، که کف قطار را به دیوار جانبی وصل می کنند در حال حاضر حداقل ضخامت دیواره اکستروژن آلومینیوم برای بدنه خودرو تقریباً به 1.5 میلی متر ، حداکثر عرض تا 700 میلی متر است و حداکثر طول اکستروژن آلومینیوم تا 30mtr است.
