پروفیل آلومینیوم اکسترود شده برای حمل و نقل راه آهن
از آلومینیوم برای ساخت همه چیز از دوچرخه گرفته تا سفینه فضایی استفاده می شود. این فلز مردم را قادر می سازد با سرعتی سرسام آور سفر کنند، از اقیانوس ها عبور کنند، در آسمان پرواز کنند و حتی زمین را ترک کنند. حمل و نقل همچنین بیشترین مصرف آلومینیوم را دارد که 27 درصد از کل مصرف را تشکیل می دهد. سازندگان سهام نورد در حال یافتن طرح‌های سبک وزن و تولید سفارشی هستند و برای پروفیل‌های ساختاری و اجزای بیرونی یا داخلی استفاده می‌کنند. بدنه آلومینیومی به سازندگان اجازه می دهد تا یک سوم وزن را در مقایسه با خودروهای فولادی کاهش دهند. در سیستم‌های حمل‌ونقل سریع و راه‌آهن حومه‌ای که قطارها باید توقف‌های زیادی داشته باشند، می‌توان به صرفه‌جویی قابل توجهی دست یافت، زیرا انرژی کمتری برای شتاب‌گیری و ترمز با واگن‌های آلومینیومی مورد نیاز است. علاوه بر این، خودروهای آلومینیومی تولید آسان‌تر هستند و قطعات بسیار کمتری دارند. در همین حال، آلومینیوم در وسایل نقلیه ایمنی را بهبود می بخشد زیرا هم سبک و هم قوی است. آلومینیوم با اجازه دادن به اکستروژن توخالی (به جای طراحی معمولی ورق دو پوسته)، اتصالات را از بین می برد، که استحکام و ایمنی کلی را بهبود می بخشد. آلومینیوم به دلیل مرکز ثقل پایین و جرم کمتر، نگه داشتن جاده را بهبود می بخشد، انرژی را در هنگام تصادف جذب می کند و مسافت ترمز را کوتاه می کند. در سیستم های راه آهن مسافت طولانی، آلومینیوم به طور گسترده ای در سیستم های ریلی پرسرعت استفاده می شود که در دهه 1980 به طور انبوه معرفی شد. قطارهای پرسرعت می توانند به سرعت 360 کیلومتر در ساعت و بیشتر برسند. فناوری‌های جدید ریلی سریع‌السیر سرعت بیش از 600 کیلومتر در ساعت را نوید می‌دهند.
آلیاژ آلومینیوم یکی از مواد اصلی مورد استفاده در ساخت بدنه خودرو است که دارای: + کناره های بدنه (دیوارهای جانبی) + پانل های سقف و کف + ریل های کانتی که کف قطار را به دیواره کناری متصل می کند در حال حاضر حداقل ضخامت دیواره اکستروژن آلومینیوم برای بدنه خودرو نزدیک به 1.5 میلی متر، حداکثر عرض تا 700 میلی متر و حداکثر طول اکستروژن آلومینیوم تا 30 متر است.
