خلاصه‌ای از دانش در مورد اصلاح قالب و جوشکاری

۱. بافت و رنگ چرم متفاوت، نقاط جوش

علت ۱: جنس ناحیه جوشکاری با جنس اولیه متفاوت است.

اقدامات مربوطه: از سیم جوشی استفاده کنید که با جنس پایه سازگار باشد، ترجیحاً سیم جوش مخصوص مورد استفاده در کارخانه‌های فولاد؛ ثانیاً، ماده را از روی جنس پایه اره کنید؛ یا از سیم جوش یونیورسال استفاده کنید.

علت ۲: عملیات حرارتی ناحیه جوشکاری با ناحیه اصلی متفاوت است و ساختار تغییر می‌کند.

اقدامات مربوطه: پس از جوشکاری، عملیات تمپرینگ انجام می‌شود تا ساختار دانه‌بندی یکنواخت شود؛ قطعات مهم کاملاً مطابق با فرآیند جوشکاری کارخانه فولاد عمل می‌کنند.

۲. ترک‌ها و تغییر شکل‌ها

علت: وقتی قطعات تحت جوشکاری قوس آرگون قرار می‌گیرند، به صورت موضعی بیش از حد گرم می‌شوند که منجر به ایجاد دماهای متفاوت در نواحی مختلف قطعات و ایجاد تنش داخلی حرارتی می‌شود؛ پس از جوشکاری، ناحیه مجاور ناحیه جوش در واقع دچار کوئنچ می‌شود و این ناحیه بسیار سخت و مستعد ترک خوردن است.

توجه:

۱. هرچه ناحیه جوشکاری بزرگتر باشد، تنش داخلی ایجاد شده بیشتر است.

۲- هرچه میزان کربن و عناصر آلیاژی بیشتر باشد، جوش‌پذیری بدتر می‌شود. اگر از ۰.۴٪ بیشتر شود، پیش‌گرمایش و پس‌گرمایش لازم است.

۳. هرچه سختی یک قطعه بیشتر باشد، تنش داخلی اولیه آن بیشتر و ترک خوردن آن آسان‌تر است.

۴. هرچه شکل تیزتر باشد، ترک خوردن قطعه آسان‌تر است.

اقدامات مربوطه: کل را پیش گرم کنید و پس از جوشکاری، عملیات تمپرینگ را انجام دهید.

توجه:

برای اینسرت‌های بزرگ، به منظور جلوگیری از تنش ناشی از پیش گرمایش (حتی اگر کل قطعه پیش گرمایش شود، دمای قطعه از بیرون به داخل است که همچنان ممکن است باعث تنش داخلی شود)، هنگام پیش گرمایش، قبل از گرم کردن مجدد، آن را برای مدتی در دمای متوسط ​​گرم نگه دارید.

۳. سوراخ‌ها و منافذ را ماسه بزنید

علت ۱: مشکلات فنی جوشکار، شکاف در تجمع نقاط جوش.

اقدامات مربوطه: تا حد امکان از میله‌های جوشکاری استفاده کنید؛ هنگام جوشکاری مراقب و دقیق باشید.

علت ۲: هنگام جوشکاری قطعات نیتریده شده، مولکول‌های نیتروژن در اثر حرارت تبخیر شده و منافذی تشکیل می‌دهند.

اقدامات مربوطه: جوشکاری قبل از نیترید کردن؛ ساییدن لایه نیترید.

علت ۳: ناخالصی‌هایی روی سطح جوش وجود دارد و میله جوشکاری به اندازه کافی خشک نشده است که منجر به تولید گاز در حین ذوب می‌شود.

اقدامات مربوطه: قبل از جوشکاری، گریس، پوشش، روان کننده فرآوری و لایه اکسید روی سطح قطعه جوشکاری شده باید پاک شود؛ میله های جوشکاری باید در صورت نیاز خشک شوند.

۴. کاهش سختی و آنیل موضعی

علت: تغییر دما در حین جوشکاری باعث انجام عملیات حرارتی روی قطعات شده و در نتیجه تغییراتی در جنس قطعات ایجاد می کند.

اقدامات مربوطه: فرآیند جوشکاری ارائه شده توسط تامین کننده فولاد را دنبال کنید.

۵. پیشنهادات دیگر

دانش پایه در مورد عملیات حرارتی فولاد: ۱. هنگامی که فولاد تحت عملیات حرارتی مانند نیتریده کردن یا جوشکاری پیش گرم کلی قرار می‌گیرد، مراقب باشید که دما قبل از خروج از کارخانه از دمای تمپر فولاد تجاوز نکند، در غیر این صورت سختی فولاد کاهش یافته و قطعات تغییر شکل می‌یابند.

پیش گرمایش کلی P20 فرآیند عملیات حرارتی عمومی توصیه شده: پیش گرمایش تا 350-450 درجه و سپس جوشکاری، تمپر کردن در حدود 550 درجه (برای جوشکاری قالب‌های مهم، فرآیند عملیات حرارتی باید طبق توصیه‌های سازنده به شدت کنترل شود).

برای جلوگیری از ایجاد سوراخ‌های شنی مکرر در حین پولیش پس از جوشکاری، می‌توان از دستگاه تشخیص عیب جوش برای بررسی اولیه پس از جوشکاری استفاده کرد. نواحی مشکل‌دار را می‌توان کند و سپس جوشکاری کرد تا از ایجاد سوراخ‌های شنی مکرر جلوگیری شود.

جوشکاری مس بریلیم: مس بریلیم به ویژه مستعد اکسیداسیون است. باید بلافاصله پس از برداشتن لایه اکسید با یک برس تیز یا سندبلاست جوشکاری شود. سختی ناحیه جوش داده شده و نواحی اطراف آن کاهش می‌یابد. اگر کاهش سختی غیرقابل قبول باشد، عملیات حرارتی مجدد لازم است.